Kocie instynkty opiekuńcze ujawniają mroczny sekret: najgorsze koszmary rodziców się spełniają!

Ręce Juliana drżały, gdy trzymał mocno swoją żonę Jennifer. Ogarnął go żal; wszystkie znaki były tuż pod ich nosami, ale oboje ich nie dostrzegli. Julian wiedział, że nawalił, że to on powinien był chronić ich córkę.

Jak na ironię, tym, który zauważył wskazówki, był najbardziej nieoczekiwany członek ich gospodarstwa domowego – ich kot. Jego zachowanie w ciągu ostatnich kilku miesięcy wydawało się dziwaczne, a nawet agresywne. Julian wzdrygnął się na wspomnienie rozważania oddania kota do schroniska, co teraz napełniło go wstydem.

Z rozmyślań wyrwał go miły głos, który powiedział: „Powinieneś być dumny ze swojego czujnego kota”. Był to stojący przed nim policjant, który uśmiechnął się do niego ze współczuciem. „Bez jego naturalnych instynktów sytuacja mogłaby się drastycznie pogorszyć”.

„Gorzej? Pogorszyć?! Jak mogło być jeszcze gorzej?” pomyślał Julian, zaciskając pięści w gniewie. Wiedział jednak, że oficer miał rację. Każdej nocy ich kot pozostawał przy ich nowonarodzonym dziecku, nigdy nie opuszczając jej boku. Początkowo nie rozumieli dlaczego, ale teraz wszystko nabrało sensu.

Przytłoczony emocjami, Julian poczuł pojedynczą łzę spływającą po jego policzku. Spojrzał na ich kota, Whiskersa. „Przez co przechodziłeś, kolego?” pomyślał, czując wdzięczność za ich futrzanego przyjaciela.

Odkąd Jennifer dowiedziała się, że jest w ciąży, ich ukochany kot, Whiskers, zaczął wykazywać nietypowe zachowanie. Chociaż powinien to być czas czystej radości, ponieważ ich długo oczekiwane marzenie o posiadaniu dziecka w końcu się spełniło, nad ich szczęściem pojawił się cień niepokoju: Whiskers.

Czytali historie o tym, że niektóre koty nie przystosowują się dobrze do pojawienia się nowych dzieci i to ich martwiło. Dla nich Whiskers nie był zwykłym kotem. Był jak ich pierwsze dziecko. Był częścią ich rodziny od tak dawna, że myśl o jego utracie była naprawdę przerażająca.

Myśl o konieczności wyboru między Whiskersem a ich nienarodzonym dzieckiem była niezwykle trudna do zniesienia. Z całego serca mieli nadzieję, że Whiskers zaakceptuje nowe dziecko. Jeśli nie, mogą stanąć przed trudną decyzją oddania Whiskersa do schroniska…

Pewnego dnia nadszedł dzień, którego się obawiali. Jeszcze zanim brzuch Jennifer zaczął być widoczny, nagle zauważyli zmianę w zachowaniu Whiskersa. W jakiś sposób zdawał się wyczuwać, że Jennifer jest w ciąży. Nie potrafili tego wyjaśnić, ale to było tak, jakby kot wiedział, że coś jest inaczej.

Whiskers zaczął miauczeć na brzuch Jennifer, ale nie był to zwykły słodki i czuły dźwięk, do którego byli przyzwyczajeni. Zamiast tego było to długie, głośne miauczenie, które przyprawiło Jennifer i Juliana o dreszcze. Wyglądało to bardziej jak krzyk niż zwykłe miauknięcie.

Jeszcze bardziej niepokojące było to, że płacz Whiskersa nie ustawał; trwał dzień i noc, wypełniając ich dom niepokojącym dźwiękiem. Co się działo z Whiskersem? Wydawał się niemal opętany czy coś…